ΜΕΣ ΤΟΥ ΜΑΓΙΟΥ ΤΙΣ ΜΥΡΩΔΙΕΣ
https://safeYouTube.net/w/rhEA
«Τώρα Μαγιά, τώρα δροσιά, τώρα το καλοκαίρι, τώρα μορφαίνουν τα κλαδιά, τώρα μορφαίνει ο τόπος».
Μ' αυτό το τραγουδάκι καλοδέχονται οι Μακεδόνες τον Μάη. Το μήνα που το πρασίνισμα και το λουλούδισμα της φύσης βρίσκονται στο κορύφωμά τους! Ο κόσμος ξεχύνεται στην ύπαιθρο για να «πιάσει το Μάη» , να μαζέψει λουλούδια για να φτιάξει ανθοδέσμες από αγριολούλουδα ή να πλέξει στεφάνια τα οποία στη συνέχεια θα κρεμάσει σε εμφανή θέση του σπιτιού.
Από πού ξεκίνησε όμως το έθιμο;
Ο Μάιος ονομάστηκε έτσι από τη ρωμαϊκή θεότητα Maja (Μάγια). Το όνομα Μάγια προήλθε από την ελληνική λέξη Μαία (που σημαίνει τροφός και μητέρα) τη μητέρα του Ερμή, που ήταν προσωποποίηση της γόνιμης Μάνας-Γης.
Μάιος, λοιπόν, είναι το ξεκίνημα της νέας ζωής.
Η «γιορτή των ανθέων» έχει τις ρίζες στης στην αρχαιότητα. Ιδρύθηκε πρώτα στην Αθήνα, όπου με μεγαλοπρέπεια βάδιζαν προς τα ιερά πομπές με κανηφόρες, που έφερναν άνθη. Έπειτα τα Ανθεστήρια διαδόθηκαν και σε άλλες πόλεις της χώρας και πήραν πανελλήνια μορφή. Όλες οι εκδηλώσεις της ημέρας ήταν αφιερωμένες στη γονιμότητα και την καρποφορία της γης.
Στα Ανθεστήρια της Ελλάδας «ανασταινόταν» ο σκοτωμένος Ευάνθης, επίθετο του Διονύσου, που από το χυμένο αίμα του φύτρωσε, σύμφωνα με τον μύθο, η άμπελος.
Δρώμενο της Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα κατά τα νεότερα χρόνια ήταν η ανάσταση του Μαγιόπουλου. Ένας έφηβος εμιμείτο στα ξέφωτα του δάσους τον δήθεν πεθαμένο Διόνυσο. Κοπέλες τον στόλιζαν με άνθη και του τραγουδούσαν τον «κομμό, το θρήνο και τον οδυρμό, μέχρι που να «αναστηθεί» και μαζί με αυτόν όλη η φύση.
Γιατί όμως φτιάχνουμε στεφάνι την Πρωτομαγιά; Τι συμβολίζει;
Το στεφάνι με τα λουλούδια έχει και αυτό τους συμβολισμούς του. Φτιάχνεται σε κύκλο, ο οποίος θεωρείται ότι προστατεύει από κακόβουλες δυνάμεις και κρεμιέται στην πόρτα του σπιτιού κι έτσι μέσα σ’ αυτό εισχωρούν μόνο τα καλά.
Καλύπτει και προστατεύει επίσης το κεφάλι όταν το φοράμε, που είναι το πιο ευαίσθητο ανθρώπινο μέλος και κέντρο της νόησης.
Σε κάθε στεφάνι επίσης έβαζαν, εκτός από λουλούδια, ένα σκόρδο για τη βασκανία, ένα αγκάθι για τον εχθρό κι ένα στάχυ για την καλή σοδειά.
Για να πιάσουν οι ευχές που έκαναν οι νοικοκυρές παλιότερα, το μαγιάτικο στεφάνι έπρεπε να γίνεται από συγκεκριμένα λουλούδια:
Ανθισμένο σπίτι: Tριαντάφυλλα, γαρίφαλα, βιόλες, πασκαλιές και γεράνια.
Ευτυχία του σπιτιού: Kλωνάρια ανθισμένα από αγιόκλημα και από ελιά.
Γεμάτο σπίτι: Στάχια και λουλούδια του κάμπου, όπως μαργαρίτες, παπαρούνες.
Για τη γλωσσοφαγιά: Μια κουκιά (φυτό) με τις ρίζες και τους καρπούς της.
Για την αγάπη των κοριτσιών του σπιτιού: Ένα κλωνάρι λυγαριά.
Για το μάτι: Eνα κεφάλι σκόρδο, κρεμασμένο στη μέση στο στεφάνι για να φαίνεται.
Στον αγροτικό χώρο, μάλιστα, δεν ήταν απαραίτητο το πλέξιμο στεφανιών. Αρκούσε η τοποθέτηση πάνω από την πόρτα του σπιτιού μιας δέσμης από χλωρά κλαδιά καρποφόρων δέντρων -ελιάς, συκιάς, νεραντζιάς, πορτοκαλιάς και άλλα- μαζί με λουλούδια και στάχυα.
Το στεφάνι παραμένει κρεμασμένο μέχρι την γιορτή του Αϊ -Γιάννη του Κλήδονα στις 23 του Ιούνη, όπου και καίγεται στην πυρά που ανάβει την ημέρα της γιορτής του.
https://safeYouTube.net/w/rhEA
«Τώρα Μαγιά, τώρα δροσιά, τώρα το καλοκαίρι, τώρα μορφαίνουν τα κλαδιά, τώρα μορφαίνει ο τόπος».
Μ' αυτό το τραγουδάκι καλοδέχονται οι Μακεδόνες τον Μάη. Το μήνα που το πρασίνισμα και το λουλούδισμα της φύσης βρίσκονται στο κορύφωμά τους! Ο κόσμος ξεχύνεται στην ύπαιθρο για να «πιάσει το Μάη» , να μαζέψει λουλούδια για να φτιάξει ανθοδέσμες από αγριολούλουδα ή να πλέξει στεφάνια τα οποία στη συνέχεια θα κρεμάσει σε εμφανή θέση του σπιτιού.
Από πού ξεκίνησε όμως το έθιμο;
Ο Μάιος ονομάστηκε έτσι από τη ρωμαϊκή θεότητα Maja (Μάγια). Το όνομα Μάγια προήλθε από την ελληνική λέξη Μαία (που σημαίνει τροφός και μητέρα) τη μητέρα του Ερμή, που ήταν προσωποποίηση της γόνιμης Μάνας-Γης.
Μάιος, λοιπόν, είναι το ξεκίνημα της νέας ζωής.
Η «γιορτή των ανθέων» έχει τις ρίζες στης στην αρχαιότητα. Ιδρύθηκε πρώτα στην Αθήνα, όπου με μεγαλοπρέπεια βάδιζαν προς τα ιερά πομπές με κανηφόρες, που έφερναν άνθη. Έπειτα τα Ανθεστήρια διαδόθηκαν και σε άλλες πόλεις της χώρας και πήραν πανελλήνια μορφή. Όλες οι εκδηλώσεις της ημέρας ήταν αφιερωμένες στη γονιμότητα και την καρποφορία της γης.
Στα Ανθεστήρια της Ελλάδας «ανασταινόταν» ο σκοτωμένος Ευάνθης, επίθετο του Διονύσου, που από το χυμένο αίμα του φύτρωσε, σύμφωνα με τον μύθο, η άμπελος.
Δρώμενο της Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα κατά τα νεότερα χρόνια ήταν η ανάσταση του Μαγιόπουλου. Ένας έφηβος εμιμείτο στα ξέφωτα του δάσους τον δήθεν πεθαμένο Διόνυσο. Κοπέλες τον στόλιζαν με άνθη και του τραγουδούσαν τον «κομμό, το θρήνο και τον οδυρμό, μέχρι που να «αναστηθεί» και μαζί με αυτόν όλη η φύση.
Γιατί όμως φτιάχνουμε στεφάνι την Πρωτομαγιά; Τι συμβολίζει;
Το στεφάνι με τα λουλούδια έχει και αυτό τους συμβολισμούς του. Φτιάχνεται σε κύκλο, ο οποίος θεωρείται ότι προστατεύει από κακόβουλες δυνάμεις και κρεμιέται στην πόρτα του σπιτιού κι έτσι μέσα σ’ αυτό εισχωρούν μόνο τα καλά.
Καλύπτει και προστατεύει επίσης το κεφάλι όταν το φοράμε, που είναι το πιο ευαίσθητο ανθρώπινο μέλος και κέντρο της νόησης.
Σε κάθε στεφάνι επίσης έβαζαν, εκτός από λουλούδια, ένα σκόρδο για τη βασκανία, ένα αγκάθι για τον εχθρό κι ένα στάχυ για την καλή σοδειά.
Για να πιάσουν οι ευχές που έκαναν οι νοικοκυρές παλιότερα, το μαγιάτικο στεφάνι έπρεπε να γίνεται από συγκεκριμένα λουλούδια:
Ανθισμένο σπίτι: Tριαντάφυλλα, γαρίφαλα, βιόλες, πασκαλιές και γεράνια.
Ευτυχία του σπιτιού: Kλωνάρια ανθισμένα από αγιόκλημα και από ελιά.
Γεμάτο σπίτι: Στάχια και λουλούδια του κάμπου, όπως μαργαρίτες, παπαρούνες.
Για τη γλωσσοφαγιά: Μια κουκιά (φυτό) με τις ρίζες και τους καρπούς της.
Για την αγάπη των κοριτσιών του σπιτιού: Ένα κλωνάρι λυγαριά.
Για το μάτι: Eνα κεφάλι σκόρδο, κρεμασμένο στη μέση στο στεφάνι για να φαίνεται.
Στον αγροτικό χώρο, μάλιστα, δεν ήταν απαραίτητο το πλέξιμο στεφανιών. Αρκούσε η τοποθέτηση πάνω από την πόρτα του σπιτιού μιας δέσμης από χλωρά κλαδιά καρποφόρων δέντρων -ελιάς, συκιάς, νεραντζιάς, πορτοκαλιάς και άλλα- μαζί με λουλούδια και στάχυα.
Το στεφάνι παραμένει κρεμασμένο μέχρι την γιορτή του Αϊ -Γιάννη του Κλήδονα στις 23 του Ιούνη, όπου και καίγεται στην πυρά που ανάβει την ημέρα της γιορτής του.
Like στο τραγούδι
ΑπάντησηΔιαγραφή